سفارش تبلیغ
صبا ویژن
هرگاه خداوند، بنده ای از امّتم را دوست بدارد، محبّتش را در دل های برگزیدگانش، در جان های فرشتگانش و ساکنان عرشش می افکند، تا دوستش بدارند . به حقیقتْ چنین کسی، دوستدار خدا است . خوشا به حالش! و اورا در روز قیامتْ نزد خداوند، حقّ شفاعت است . [.رسول خدا صلی الله علیه و آله]
 
یکشنبه 97 شهریور 11 , ساعت 7:13 عصر

راز تصویر سازی ذهنی

تصویرسازی درونی ذهنی به تصور اجرای مهارت از نقطه مناسب و از درون خود فرد گفته می شود و فرد آنچه را که دقیقا” هنگام اجرای واقعی مشاهده می کند، هنگام تصویر سازی ذهنی درونی خود نیز خواهد دید.

 

 

تصویرسازی ذهنی بیرونی

در تصویر سازی ذهنی بیرونی فرد خود را از یک نما به عنوان مشاهده گر خارجی می بیند، دقیقا” مانند آنکه خود را در یک فیلم ویدئویی تماشا می کند. در این نوع تصویرسازی ذهنی فرد از درون خود بیرون می آید و اجرای مهارت خود راتصور می کند.

 

 

تصویرسازی ذهنی چگونه عمل می کند؟

فکر کردن در مورد  پرش از روی میله پرش اتفاع، زدن یک سرویس در بدمینتون، بهبود یک بازوی آسیب دیده یا زدن یک ضربه به توپ چگونه می تواند در اجرای واقعی به افراد کمک کند؟ چه ارتباطی بین تصورات ذهنی و اعمال فیزیکی و برونی ما وجود دارد؟ روند این تاثیرات چگونه است؟

 

ما به راستی قادریم اطلاعات را که همانند تجارب واقعی و ضروری هستند، از حافظه خود تولید کنیم. در نتیجه، تصویرسازی ذهنی می تواند مثل تجارب واقعی تاثیر مشابهی بر سیستم عصبی مغز داشته باشد. بر اساس این تئوری تصور تحریک و ادراک تحریک واقعی به صورت مشابهی بر ذهن هوشیار تاثیر می گذارد. روان شناسان ورزشی برای توضیح این رویداد سه نظر ارائه داده اند.

 

 

1- تئوری روانی- عصبی- عضلانی :

اصول ذهنی – حرکتی تصویر سه بعدی ذهنی را ارائه داد. طبق این نظریه، تصویر سازی ذهنی یادگیری مهارت های حرکتی را تسهیل می کند. زیرا به طور طبیعی الگوهای حرکتی سیستم عصبی – عضلانی در طول مراحل تصویرسازی ذهنی فعال می شوند. این نظریه ادعا می کند که تصویر روشن از رویدادها یا رفتارها، پاسخ های عصبی – عضلانی ایجاد می کند وتجارب واقعی را به وجود می آورد. به این صورت که تصورات ایجاد شده تحریکاتی را برای اجرای مهارت تصور شده به ذهن منتقل می کند.

 

پیشنهاد میکنم مقاله توجیح قانون جذب در مورد ثروت بادآورده حتما بخوانید

 

 

تکنیک حرفه ای افزایش مهارت تصویرسازی ذهنی

 

 

این نظریه چنین ادعا دارد که وقتی شما حرکت خاصی را تصویرپردازی می کنید، از گذرگاهی عصبی شبیه آنچه در حرکات واقعی درگیر است، استفاده می کنید. سپس به واسطه تمرین ذهنی بدن می پذیرد که شما تمرینات واقعی را انجام دهید. بنابراین، شما برای عضلاتتان برنامه ریزی می کنید و بدنتان را برای اجرای واقعی آماده می کنید.

 

 



لیست کل یادداشت های این وبلاگ